Ik heb een vriendin die op de wc in haar neus peutert en het snot opeet. Goed voor de weerstand – ze is nooit ziek in bacilrijke buitenlanden. En een fijn me-time-momentje, vindt ze. Mijn vriendin vermoedt dat meer mensen dit doen. Zelf denk ik dat veel mensen er niet over piekeren op de wc in hun neus te peuteren. Maar wie gelijk heeft weten we niet. Zelfs besmuikt praat een mens hier doorgaans niet over. Dus wat is normaal?

Uit de bubbel

‘Normaal’ is niet voor iedereen hetzelfde. Omdat we niet zien wat een ander doet, denken we vaak dat de norm is wat we zelf doen. We stappen maar zelden uit onze bubbel.

Als tekstschrijvers krijgen we wél de kans om uit de bubbel te stappen. Want als we interviewen, duiken we in een wereld die we niet kennen. Met andere gewoontes en opvattingen. Zo krijgen we zicht op een ander normaal.

Plaatsvervangende gêne

Zo houd ik een interview met een man die van vissen houdt. Hij verklaart die liefde zo weergaloos, dat ik even in de waan verkeer dat ik ook van vissen zou moeten willen houden. Al zijn vrienden én zijn vrouw zijn dol op vissen. Ik niet. Ik ben de uitzondering.

Of neem de vrouw die me vertelt dat ze haar fiets verkoopt via Marktplaats. De fiets die ze gratis van de gemeente kreeg omdat ze in de bijstand zit. Ze heeft geld nodig voor blikvoer voor haar vier katten en voor sigaretten. Mijn plaatsvervangende gêne deelt zij totaal niet. In haar omgeving overleeft iedereen met dit soort handeltjes.

Of het huis zonder eettafel laatst. Ik vraag of ze de tafel missen, om samen te eten, te praten, spelletjes te doen. Glazige blik bij de gastvrouw. Waarom zou je aan tafel gaan als je ook gezellig samen tv kunt kijken? Waarom zou je überhaupt samen eten? Niet iedereen heeft tegelijk honger, toch? Wat ik sneu vind, ziet zij niet als gemis.

Blik verruimd

Tekstschrijver zijn verruimt dus de blik en zorgt ervoor dat we ons minder ingraven in ons eigen gelijk. Of ons eigen gelijk op zijn minst spiegelen aan wat een ander gewoon vindt. We interviewen, we zoeken feiten en cijfers op over ons onbekende fenomenen en constateren dat de wereld groter is dan onze eigen normen en gewoontes.

Ik ga niet vissen, ik verkoop geen fiets om te kunnen roken, ik gooi mijn eettafel er niet uit. Maar ik leer wel elke keer wat bij. Over het andere normaal.