Het briljante doelgroepdenken van een puber
“Stel je eens voor. Je komt de woonkamer binnen. Je ziet daar geen puberzoon die geagiteerd gebaart dat je op moet krassen omdat hij aan het fifaën is. Nee… je ziet niets. Een lege bank. Je kunt er gaan netflixen of gewoon even gaan zitten en genieten van je rustige woonkamer. Kaarsje erbij, kaasje erbij. Hoe zou je dat vinden?”
Aan het woord mijn zeventienjarige zoon, de vleesgeworden elevatorpitch. Hij brengt een diepgekoesterde wens aan de man: een HD-scherm, een bank en een minikoelkast voor hem alleen, in...
